ضد آفتاب فیزیکی چیست؟ کرم هایی که شامل دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی هستند به ضد آفتاب فیزیکی ، معدنی یا مینرال معروفند. این کرم ها در لایه‌های سطحی پوست پخش شده و پرتوهای مضر خورشید را مانند آینه منعکس و منحرف می‌کنند. این مواد، گاهی با عنوان فیلتر یا مسدود کننده‌های فیزیکی شناخته می‌شوند.
ضد آفتاب شیمیایی چیست؟
ضد آفتاب های شیمیایی که بطور گسترده بعنوان کرم ضد آفتاب شناخته می شوند، پس از استعمال جذب پوست شده و اشعه ماوراء بنفش را جذب کرده و با یک فرایند شیمیایی آن را تبدیل به حرارت کرده و از سطح پوست دفع می کنند. ماده موثره این کرم ها avobenzone یا oxybenzone است که برای پوست های حساس و بعد از درمان های لایه بردار از قبیل لیزر فرکشنال و میکرونیدلینگ مناسب نیستند و ممکن است موجب تشدید التهاب و قرمزی پوست شوند.
در صد SPF مناسب برای کشور ایران حداقل 30 است. درصد های بالاتر مثلا 100 میزان اندکی محافظت از پوست را افزایش می دهند و قیمت بسیار بالاتری نسبت به درصد های پایین تر دارند. بعلاوه دارای مواد شیمیایی و محرک بیشتری هستند و احتمال بروز واکنش های آلرژیک را بیشتر می کنند. بنابراین لزوما همواره SPF بالاتر به مفهوم کیفیت مطلوب تر نیست و برای شرایط هر فرد بر حسب شدت چربی پوست ، موقعیت جغرافیایی و شرایط فیزیولوژیک بدن نوع ضد آفتاب تعیین می شود.
با توجه به موارد فوق ایده تولید ضد آفتاب های فیزیکی بوجود آمد تا علاوه بر پوشش طیف ماوراء بنفش (UVA,UVB) ، مادون قرمز IR را نیز پوشش دهد و در عین حال برای افرادی که درمان جای جوش و لایه بردار انجام داده اند قابل استفاده باشد.
تفاوت ضدآفتاب فیزیکی و شیمیایی در چیست؟
فرمولاسیون ضد آفتاب های فیزیکی دارای ترکیبات معدنی و غیر تحریک کننده از قبیل اکسید روی ودی اکسید تیتانیوم است که بر روی لایه سطحی اپیدرم قرار گرفته و اشعه ماوراء بنفش را منعکس می کنند. از مزایای ضد آفتاب های فیزیکی خواص مرطوب کنندگی آنها است بعلاوه تاثیر آنها بلافاصله بعد از استعمال شروع می شود و این در حالی است که در کرم های ضد آفتاب شیمیایی حداقل 20 دقیقه قبل از در معرض اشعه قرار گرفتن می بایست مصرف شوند.
با توجه به موارد فوق انتخاب نوع ضد آفتاب به شرایط فرد، محیط جغرافیایی و نوع پوست بستگی دارد. بعنوان مثال اگر قصد شنا و حمام آفتاب در محیط رو بازمثل کنار دریا دارید و یا قصد ورزش هوازی کرده اید و تعریق زیادی خواهید کرد، ضد آفتاب شیمیایی انتخاب مناسب تری است. چرا که نسبت به آب و رطوبت مقاوم تر است. همین طور چنانچه از ترکیبات لایه بردار استفاده می کنید و یا اینکه نسبت به ضد آفتاب شیمیایی حساسیت دارید مصرف ضد آفتاب فیزیکی برای شما ارجح است.
انواع ضد آفتاب فیزیکی کدامند؟
با توجه به تفاوت های بین ضد آفتاب های فیزیکی و شیمیایی چنانچه SPF هر کدام از آنها بیشتر از 30 باشد برای محافظت از پوست کفایت می کند. با این وجود بعد از درمان های پوستی از قبیل پیلینگ ، لیزر جای جوش و میکرونیدلینگ احتیاج به یک کرم ملایم و مرطوب کننده با حداقل تحریک وجود دارد. در این موارد کرم ضد آفتاب فیزیکی می تواند گزینه مناسبی باشد.
از معایب ضد آفتاب های فیزیکی سفید شدن سطح پوست است که ظاهری نامطلوب به چهره می دهد. با این وجود در کرم های نسل جدید این عیب برطرف شده و با فرمولاسیون های جدید رنگ پوست تغییر نمی کند.
بهترین مارک ضد آفتاب فیزیکی چیست؟
ترکیب موثر در ضد آفتاب های فیزیکی عنصر روی و یا تیتانیوم است که برای پوست های حساس و آسیب دیده نه تنها تحریک اضافه ایجاد نمی کند بلکه موجب محافظت از اپیدرم و تسریع روند ترمیم می شوند. بنابراین ساده ترین و ارزان ترین ضد آفتاب فیزیکی پماد Zinc Oxide است چرا که عنصر روی ریز مغزی ضروری برای فعالیت طبیعی پوست و مو است و کمبود این عنصر در رژیم غذایی اکثر افراد دیده می شود.
با این وجود سنگین بودن این پماد و سفید کردن سطح پوست موجب ارائه نسل جدید از کرم های ضد آفتاب فیزیکی شده است که علاوه بر دارا بودن سد فیزیکی در برابر محرکی های خارجی و اشعه ماورائ بنفش ، کاملا سبک و بدون رنگ می باشند.
توجه به این نکته ضروری است که در هنگام خرید این محصولات توجه به درصد SPF و همین طور قید کلمه Physical بر روی جعبه آن ضروری است.
